Hoe stoffeer je een personage?

Arie Storm raadt in Het schrijven van een roman aan om je personage uit te rusten met bepaalde dingen die het geloofwaardiger, echter en tastbaarder maken. Wat voor attributen zijn er om een personage tot mens te maken? Dit zijn de attributen die Arie Storm aanraadt in het schrijven van een roman.

Naam

Natuurlijk heeft het personage een naam nodig. Probeer geen al te typische namen te gebruiken en denk ook na over ethische kwesties. Noem bijvoorbeeld niet elke allochtoon Mohammed. Probeer namen niet al te symbolisch te maken, noem je hoofdpersoon bijvoorbeeld geen Merel omdat ze zo graag rondfladdert [1]. Hetzelfde is het geval met afleidende namen. Geef je hoofdpersoon geen naam van een bekend figuur, zoals Obama – dan komt heel veel implicaties en associaties bij kijken.

Talent

Bedenk een talent. Je hoofdpersoon kan iets wat andere mensen niet kunnen. Dat hoeft niets groots te zijn, zoals tijdreizen, maar juist kleine dingen die we niet om ons heen zien. Zo kan een hoofdpersonage dat niet in staat is om iets van zijn eigen leven te maken, juist wel de krachten en talenten van anderen goed zien. Dit talent staat vaak recht tegenover een gebrek, en beiden houden elkaar in stand.

Object

Geeft de hoofdpersoon een object. Niet enkel om iets om handen te hebben. Het object staat vaak voor iets groters, iets wat te maken heeft met, of symbool staat voor, het streven. Een koffer die de persoon kwijt kan geraken, bijvoorbeeld.. Zo heeft Herzog, uit de gelijknamige roman van Saul Bellow, een koffer vol brieven bij – die hij van de ene naar de andere plek meesleurt. Zijn wens is brieven schrijven, naar alles en iedereen. Dat staat natuurlijk voor een groter verlangen om gehoord te worden – maar het uit zich in het schrijven van brieven. En wordt nog tastbaarder gemaakt door het beeld van dat koffertje dat hij krampachtig vasthoudt op zijn schoot terwijl hij de trein neemt van Chicago naar West-Massachusets.

Ambitie

Natuurlijk is er, als enige werkelijk onmisbare aspect, de ambitie. Het verlangen. Het streven van het personage. In het werkelijke leven willen we honderd-en-een dingen. In het verhaal wil het personage slechts één ding. Wil het personage meerdere dingen, dan wordt alles afzonderlijk minder belangrijk. Deze ambitie is geen vage ambitie, zoals het bovenstaande ‘gehoord of gezien worden’. Nee, dit verlangen uit zich in de wens om op één been op het podium te dansen in die bekende televisieshow – omdat de host ooit in het oor van het personage gefluisterd heeft dat hij nog ver zou komen in het leven, juist nadat het personage zijn beide ouders verloor en niemand anders op de wereld had. Zoiets.